Het koloniale verleden van Nederland speelt een beslissende rol in mijn leven. Dit verleden heeft ervoor gezorgd dat mijn vader samen met zijn ouders en broers naar Nederland is gekomen. In Nederland hebben zij een nieuw bestaan voor zichzelf opgebouwd. Deze geschiedenis is ook nog steeds van invloed op hoe ik mijn eigen bestaan heb opgebouwd. Ik maak onderdeel uit van een familie die oorspronkelijk ergens anders vandaan kwam dan Nederland, een familie met een ander perspectief. Avo, mijn opa Nicolaas Jouwe, vertelde graag verhalen. Naast mooie verhalen sprak hij ook over de stille genocide die plaatsvindt op Papoea en hoe belangrijk hij het vond dat ik de Papoea’s later ook zou gaan helpen. Ik had al jong door dat niet iedereen in de wereld het even goed heeft.

Het is gek om te bedenken dat een voormalig Nederlandse kolonie volledig afwezig is in de media en verdwenen uit het collectieve geheugen van de Nederlanders. Wanneer er naar mijn ‘achtergrond’ wordt gevraagd, vertel ik dat mijn opa van Papoea komt, dat mijn oma een Indo-Europees is en dat de andere kant van mijn familie uit Nederland komt. Het valt mij op dat veel mensen dan geen idee hebben waar ik het over heb, maar ik leg de gehele voorgeschiedenis altijd met liefde uit!

Het is niet verwonderlijk dat bijna niemand in Nederland weet in wat voor een ernstige situatie Papoea zich bevindt. Indonesië houdt niet van pottenkijkers en laat geen enkele journalist toe. Het is daarom erg moeilijk om erachter te komen wat er precies gebeurd, terwijl Indonesië doet alsof er niks aan de hand is. De grootste goudmijn ter wereld weet Indonesië echter wel goed te vinden, die bevindt zich namelijk op Papoea.

Ik hou van Nederland omdat er veel verschillende culturen samenleven en wij vrij onze mening mogen uiten. Ik voel me hier veilig. Maar het geeft me een naar gevoel dat Nederland op een eenzijdige manier naar zijn eigen geschiedenis kijkt. Het is oneerlijk dat iedereen de VOC kent en er automatisch welvaart en voorspoed mee associeert (in plaats van moord en handel in tot slaafgemaakten). In Nederland kent men Papoea niet, en wanneer hier wel sprake van is, worden Papoea’s snel gereduceerd tot karikaturen van mannen met peniskokers.

The Act Of Free Choice zou Papoea’s in 1969 de kans geven om zich uit te spreken over het Indonesisch bewind. Er werd een referendum gehouden met aangewezen kiesmannen die onder druk werden gevraagd of ze al dan niet bij Indonesië wilden blijven. De Papoea’s maakten geen schijn van kans en de uitslag was unaniem: Papoea bleef een provincie van Indonesië. Dit heeft plaats kunnen vinden zonder dat Indonesië op de vingers werd getikt. In 2005 is een Nederlands onderzoek naar The Act Of Free Choice gepubliceerd (Drooglever). Volgens het onderzoek, in opdracht van de Nederlandse regering, deugde van geen kant. Het was helemaal geen daad van vrije keuze maar een daad van geen keuze. Bij publicatie verdween het onderzoek echter in een bureaula. Nederland wist er dus vanaf, maar koos ervoor niets met deze informatie te doen.

Papoea zou, gezien dit verleden, meer aandacht in Nederland moeten krijgen. Ik had er als klein meisje ook niet veel aandacht voor, maar daar kan ik me nu niets meer bij voorstellen. Het is zachtjes gezegd apart, dat er zo weinig aandacht voor is, maar dat kan dus veranderen. Daarom ben ik ontzettend blij met iedereen die ook maar iets doet om bij te dragen aan een beter bewustzijn van de geschiedenis, hoe wij met elkaar omgaan en hoe wij discriminatie kunnen tegengaan. Ik probeer mijn steentje bij te dragen door het verhaal van mijn opa en dat van mijzelf te vertellen. Zo hoop ik dat steeds meer mensen weten dat West-Papoea al bijna 60 jaar voor onafhankelijkheid strijdt. Ik vind het belangrijk dat de geschiedenis wordt doorverteld. Het maakt namelijk niet alleen deel uit van wie ik ben maar ook van wie wij als Nederland zijn. De geschiedenis van Papoea hoort bij de geschiedenis van Nederland. Het gaat er uiteindelijk om dat er adequaat wordt gereageerd op onrechtvaardigheid. Te beginnen met meer media-aandacht.

Bronnen

  • Drooglever, P.J. (2005). Een daad van Vrije Keuze. De Papoea’s van westelijk Nieuw-Guinea en de grenzen van het Zelfbeschikkingsrecht. Den Haag en Amsterdam: Boom.
  • Jouwe. N. (ed.). (2012). Paradijsvogels in de polder. Papoea’s in Nederland. Amsterdam: KIT Publishers
  • Vlasblom, D. (20 05). Papoea. Een geschiedenis. Amsterdam: Sidestone Press.
  • Documentaire over Nicoloaas Jouwe: Koning zonder Land.
  • https://hapin.nl/
  • https://www.papuaerfgoed.org/
  • https://www.freewestpapua.org/