De belangstelling voor Afrikaanse muziek stijgt. De extra aandacht daarbij voor vrouwelijke Afrikaanse artiesten met Afrikaanse is opvallend en terecht. Een vorige keer schreef ik al over de Malinese ster Fatoumata Diaware. In Nederland hebben we natuurlijk onze eigen Ntjam Rosie, die haar Kameroense roots duidelijk laat doorklinken in haar prachtige muziek. Het valt ook op dat er internationale connecties zijn, niet alleen muzikaal, maar ook qua visie op het gebied van diversiteit en emancipatie. Zo kreeg ik een tijdje geleden het in 2017 verschenen album ‘République Amazone’ van het collectief ‘Les Amazones d’Afrique’ te pakken, de editie op prachtig turquoisekleurig vinyl. Dit album is een coproductie van een aantal bekende en minder bekende West-Afrikaanse vrouwelijke artiesten, te weten Angélique Kidjo, Kandia Kouyaté, Mamani Keita, Mariam Doumbia, Mariam Koné, Massan Coulibaly, Mouneissa Tandina, Nneka, Pamela Badjogo en Rokia Koné. De bekendste uit het gezelschap is Angélique Kidjo, die diverse Grammy Awards won en met name in Frankrijk naam heeft gemaakt. Kandia Kouyaté heeft de prestigieuze titel ‘ngara’ gekregen, die wordt gegeven aan artiesten afkomstig van het Mande-volk. Mariam Doumbia, vooral zeer bekend van het duo ‘Amadou and Mariam’, op het Afrikaanse continent en ver daarbuiten, mag niet vergeten worden. Zij is enorm belangrijk vanwege haar strijd, middels haar muziek, tegen vooroordelen met betrekking tot blindheid.
De muziek op deze plaat is een mooie staalkaart geworden van hedendaagse moderne Afrikaanse muziek. West-Afrikaans, met zeker ook hoorbare invloed van de desert-blues uit het Saharagebied. Het platenlabel Realworld, ooit opgericht door Peter Gabriel, staat voor kwaliteit en dat merk je aan alles. Een uitstekende en heldere productie, met mooi vormgegeven artwork. De plaat is tegelijkertijd ook een goed voorbeeld van het feit dat het mogelijk is ‘the message’ te verpakken in een aantrekkelijk product, waarbij inhoud en kwaliteit elkaar versterken. De eerste boodschap op de hoes van de dames is dat zij bezig zijn met “campaigning for gender equality, strong in the belief that music can support social process”. Een deel van de opbrengst van de plaat wordt dan ook geschonken aan The Panzi Foundation. Deze stichting is actief in Bukavu, in het oosten van de Democratische Republiek Congo (DRC) en zet zich in voor zorg en ondersteuning van meer dan 80.000 vrouwen, waarvan rond de 50.000 slachtoffer zijn van seksueel geweld. Bukavu heette overigens in de Belgische koloniale tijd Costermansstad en ligt in een gebied waar de beruchte Belgische koning Leopold het voor het zeggen had en waarbij extreme wreedheden zijn uitgevoerd tegen de bevolking.
Deze prachtplaat met diepgang is uitgebracht op gekleurd vinyl en cd en is te vinden of te bestellen bij de betere platenzaken. De zeer informatieve hoestekst is geschreven door Charlie Brinkhurst-Cuff, redactrice van Gal-Dem, een feministisch magazine waarin de teksten exclusief worden geschreven door zwarte en niet-zwarte vrouwen van kleur.