Toen ik hoorde dat het nummer ‘Winti’ van Winne uitkwam, verschoof er iets in mij. Vol verwachting wachtte ik op de track. Toen ik de eerste woorden “Flow is sweet watra, Lyrics is stong batra” hoorde dacht ik “Ja! Werelden komen samen”. Het was alsof ik voelde dat een deel van mijn verleden eindelijk de ware (h)erkenning kreeg in de ‘mainstream’ media. Ik sloot mijn ogen en zag hoe mijn voorouders opstonden en zich gezien en gehoord voelden. Het was een mooi moment.
Voor degenen die het niet weten: Winti is de in Suriname ontstane Afro-Surinaamse religie, die tijdens de koloniale overheersing in de praktijk eeuwenlang gedoogd werd, maar wel door de witte (Christelijke) overheersende norm als ‘duivels’ en ‘heidens’ getypeerd werd. Winti heeft daarom heel lang niet haar gerechtvaardigde plek gekregen in Suriname, die grotendeels gebouwd is door de mensen die deze religie aanhingen. Nu er een grote groep Nederlanders met (Afro-)Surinaamse roots in Nederland wonen, is het tijd dat deze religie ook hier als belangrijk wordt geacht. Het is naar mijn idee een monumentaal moment dat een bekende Rotterdamse rapper een eeuwenoud element uit de Afro-Surinaamse cultuur heeft weten te plaatsen in onze huidige context, de Nederlandse samenleving anno 2018. Een samenleving waarin personen van kleur nog altijd harder moeten werken om (h)erkend te worden en niet te worden afgeschreven door projecties, die over hun huidskleur en culturele identiteit zijn gemaakt. Op deze manier nam Winne de agency terug en hij claimde de ruimte voor zichzelf, voor mij en voor iedereen die ergens een band heeft met dit element uit de Surinaamse cultuur. Naar mijn idee gaat het niet alleen maar om het feit dat Winti (en een juiste weergave ervan) in de mainstream media terecht komt. Het gaat ook om het claimen van ruimte. Ik zeg altijd dat we een inhaalslag van de geschiedenis aan het meemaken zijn –eeuwenoude onderdrukte perspectieven van bevolkingsgroepen die toen niet de ruimte kregen, nemen nu hun ruimte in. En terecht, want in een wereld zoals die van ons, is ieders perspectief even belangrijk. Voordat we Kumbaya met z’n allen kunnen gaan zingen is het eerst van belang dat we ruimte gaan maken voor de eeuwenoude onderdrukte perspectieven. Want nee, in de huidige maatschappelijke structuren heeft nog niet iedereen een gelijkwaardige plek. Gloria Wekker heeft daar een onderzoek aan gewijd (Witte Onschuld) als je geïnteresseerd bent om dit onderwerp verder te onderzoeken.
Image: Erico Smit |Art-Director | Visual Artist | www.ericosmit.com