Het proces van dekolonisatie wordt vooral gezien als een proces van politieke dekolonisatie en deze politieke dekolonisatie als een einde van het kolonialisme. Dekolonisatie is een proces dat bestaat uit meerdere fases. Naast politieke dekolonisatie is er namelijk ook een proces van economische dekolonisatie en culturele dekolonisatie (Hira, 2011;2014). Politieke dekolonisatie betekende geen economische zelfstandigheid of een einde aan economische onderdrukking. Het proces van economische dekolonisatie is een proces wat vandaag de dag nog gaande is, denk aan:

1. Ontwikkelingshulp

Ontwikkelingshulp wordt vaak neergezet als een humane daad om armoede in de wereld tegen te gaan. De paradox van ontwikkelingshulp is dat er geld in landen wordt gestoken, maar dat dit niet gepaard gaat met een duurzame ontwikkeling. Het kapitaal en de winsten blijven vloeien naar westerse multinationals en het geld wordt niet gebruikt voor de ontwikkeling van landen zelf. Daarbij wordt ontwikkelingshulp ingezet om politieke controle te kunnen uitoefenen en wordt economische afhankelijkheid in stand gehouden. Uit recente onderzoeken is ook gebleken dat medewerkers van diverse organisaties voor ontwikkelingssamenwerking zich schuldig hebben gemaakt aan seksueel misbruik (van kinderen). Ontwikkelingshulp gaat dus gepaard met machtsongelijkheid waarvoor de basis is gelegd in de koloniale periode.

2. Palmolie industrie

Palmolie zit in veel producten zoals hazelnootpasta, cosmetica, sauzen en chips. De productie van palmolie gaat gepaard met massale ontbossing en verontreiniging van rivieren. Oorspronkelijke inwoners worden verdreven uit hun leefgebieden, hun levens worden bedreigd en mensenrechten geschonden. In 2017 zijn er wereldwijd 197 oorspronkelijke inwoners vermoord toen zij in opstand kwamen tegen de economische onderdrukking van westerse multinationals. De economische belangen worden boven de rechten en het leven van mensen gesteld. Zeggenschap over land wordt mensen ontnomen, net zoals in de koloniale periode.

3. Congo: grondstoffen elektronica

Telefoons en laptops zijn gadgets waar wij vandaag de dag nauwelijks zonder kunnen. Mensen zijn vooral bezig met de mogelijkheden op een mobiel, de snelheid van het internet, de nieuwste apps en de beste foto’s en posts voor social media. Waar de meeste mensen niet bij stilstaan is de impact van deze gadgets op landen zoals Congo. Multinationals stimuleren chaos, geweld en instabiliteit in Congo om de mijnbouw in hun greep te kunnen houden. Deze greep gaat gepaard met een humanitaire crisis. Gedwongen verhuizingen, verontreiniging van het leefgebied, vervuiling van het drinkwater en grootschalige schending van de mensenrechten. Chaos gepaard met grootschalig seksueel geweld, verminkingen van vrouwen en miljoenen slachtoffers. Deze humanitaire crisis haalt nauwelijks het nieuws, terwijl de nieuwste edities van Apple wereldnieuws zijn en de voorpagina’s haalt.

Bronnen

  • Hira, S. (2011). Decolonizing the mind: een fundamentele kritiek op het wetenschappelijk kolonialisme. Den Haag: Amrit.
  • Hira, S. (2014). 20 questions and answers about reparations for colonialism. Den Haag: Amrit.
  • Nkrumah, K. (1965). Neo-Colonialism, The Last Stage of Imperialism. London: Thomas Nelson &Sons Ltd.
  • Rodney, W. (1972). How Europe underdeveloped Africa. London: Bogle-L’Ouverture Publications
  • City of Joy: https://www.youtube.com/watch?v=MNy0MG_iy0Y
  • https://www.oneworld.nl/dossiers/palmolie-dossier/