In 1634 werd Curaçao ingenomen door de WIC en werd het grootste deel van de oorspronkelijke inwoners gedwongen vervoerd naar Coro op het vasteland van Venezuela. Curaçao werd in de 17e eeuw en belangrijke economische markt voor de koop en verkoop van slaafgemaakte mensen in het Caribische gebied. Het eiland was vooral een doorvoerhaven. Dit was een dehumaniserend en traumatiserend proces voor slaafgemaakte mensen waarbij zij gedegradeerd werden tot een product. Zij kregen een brandmerk, een nieuwe ondergedrukte status en een nieuwe identiteit opgelegd door de enslavers. De ouderen en zieken bleven achter en werden gedwongen om te werken op de plantage-werkkampen in Curaçao, die vooral bestemd waren voor de lokale voedselproductie. Door het droge klimaat op Curaçao was er geen sprake van een grootschalige plantage-werkkamp economie zoals in Suriname. Vanwege het ontbreken van een dergelijke economie, beweren sommige historici, dat slavernij in Curaçao milder van karakter was dan in Suriname. Bij deze vergelijking wordt er voorbij gegaan aan het proces van dehumanisering, onderdrukking en de impact op slaafgemaakte personen. Geen enkele vorm van slavernij is mild en het is problematisch dat historici dit zo neerzetten, omdat het een eurocentrische beeldvorming van mensen over slavernij in Curaçao verspreidt.

De meeste slaafgemaakte mensen werden gedwongen vervoerd naar andere Caribische landen, Suriname en Spaans-Amerikaanse koloniën. Spanje was afhankelijk van andere Europese landen om slaafgemaakte mensen te leveren. Door het Verdrag van Tordesillas had Spanje geen bezittingen aan de Afrikaanse kust. Hiervoor werd het asiento uitgegeven door de Spaanse koning. Dit was een contract voor de levering van slaafgemaakte mensen en kwam meestal in handen van een hoge edelman of handelaar. Deze personen sloten weer subcontracten met handelscompagnieën zoals de WIC. In de periode van 1662 tot 1711 heeft de WIC (en van 1686 tot 1689 de Amsterdamse koopman Balthasar Coymans), achttien keer een subcontracten gehad. Het bezit van de asiento contracten zorgde voor een vergroting van de activiteit van Nederland en de WIC in de mensenhandel.

Bronnen